Σοφία Στραντζάκη - Ιχνηλατήσεις | Tracings

2019 - 2022

Μεικτή Τεχνική σε καμβά

ατομική έκθεση με θέμα “Ιχνηλατήσεις | Tracings”

Η Σοφία, προσπαθεί να μας μεταφέρει σέ ένα τοπίο όπου ο αγώνας εξομάλυνσης της χειμαρρώδους πληροφορίας, σε συνάρτηση με τον εσωτερικό της εαυτό είναι το πρωταρχικό της μέλημα. Η αστική κουλτούρα του σύγχρονου ντιζάιν, της μόδας αλλά και της τηλεοπτικής κληρονομιάς, μπλέκονται μέσα σε αλλεπάλληλες γραφές δημιουργώντας ένα αγωνιώδες ρεπορτάζ ειδήσεων και α-συνειδήσεων. Η ίδια εισάγει κρυμμένα, ειρωνικά, ρητορικά ερωτήματα γύρω από την μεταμοντέρνα αισθητική του κιτς και του ωραιοποιημένου αφηρημένου νέο-σουπρεματισμού. Διαφαίνονται κρυφές αναφορές στην pop art του J. Koons και του J. Rosenquist, στην ψυχολογία της ανθρώπινης φύσης και την φιλοσοφία της φθαρτότητας του Όσμπουρν, στην υπαινικτική σχολή του Γιάννη Μιχαηλίδη, στην τέχνη των Λετριστών και τον Cy Twombly, στα neon lights του Viola, στην ζωγραφική ενός αλλότριου “prepared piano” του John Cage.

Η αποσπασματική ζωγραφική της εμπεριέχει κρυμμένους στίχους καθώς και θραύσματα λέξεων που καταδεικνύουν ζητήματα καθημερινής παρατήρησης. Η απεικόνιση θυμίζει έναν εικαστικό χάρτη που απλώνεται και επεξεργάζεται όλα τα νέα κοινωνικά δεδομένα. Ένα, εκ των υστέρων, playground αφηρημένου προβληματισμού που μοιάζει τυχαίο, ωστόσο προκύπτει από έναν εσωτερικό κώδικα αποκρυπτογράφησης του πολλαπλού των παραστάσεων, με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια στη λεπτομέρεια. Τα επιμέρους στοιχεία έχουν ζωγραφιστεί ή επικολληθεί με μεγάλη προσοχή και το αποτέλεσμα μοιάζει με το κουτί της Πανδώρας, κατά το οποία η Σοφία, σκορπίζει καρπούς προβληματισμού όλων εκείνων των δινών, που η αλλεπάλληλη πληροφορία δεν μας αφήνει να αφουγκραστούμε. Η πανδημία, ο πόλεμος, κινήματα συνωμοσιολογίας και κακοποίηση, δίπλα σε μια εύπεπτη διαφημιστική κουλτούρα, σε ένα προπαγανδιστικό σίριαλ, στην κρυφή ζωή των celebrities.

Sophie Strantzaki - Tracings

Sophia tries to transport us to a landscape where the struggle to normalize the torrent of information, in relation to her inner self, is her primary concern.

The urban culture of modern design, fashion and television heritage, intertwine in successive writings, creating a distressing news and a-consciousness report. She introduces hidden, ironic, rhetorical questions about the postmodern aesthetics of kitsch and embellished abstract neo-supremacy. There are hidden references to the pop art of J. Koons and J. Rosenquist, to the psychology of human nature, and to Osborne's philosophy of perishability, in the allusive school of Giannis Michailidis, in the art of Letrists and Cy Twombly, in the neon lights of Viola, in the painting of a different "prepared piano" by John Cage.

Her fragmentary painting contains hidden lyrics as well as fragments of words that indicate issues of daily observation. The illustration is reminiscent of a visual map that spreads and processes all new social data. An a posteriori playground of abstract reflection that seems random, yet emerges from an internal code of decoding the multiplicity of representations, with almost mathematical precision in detail. The individual elements have been painted or pasted with great care and the result resembles Pandora's box, in which Sophia, scattering fruits of reflection of all those vortices, that the repeated information does not allow us to listen to. The pandemic, the war, conspiracy movements and abuse, next to a digestible advertising culture, in a propaganda serial, in the secret life of celebrities.

Artist Bio: Athens School of Fine Arts 2016
Instagram: sophie_ntz

Exhibition Director / Curator / Text: Niovi Kritikou (niovi.kritikou@barrett-athens.gr / niovi93@gmail.com)